My Feelings For Cricket Team
Since the time, I have started watching the match of India which I know quite well that they will lose..
It makes me realize so many things and raises so many questions in my brain.
Free Download This File
It makes me realize that what if, it is last ball and there is no chance of winning, they try at the same level during game, they run behind ball even after knowing that now this ball doesn't make any sense, they can let it go for six or four but no, they run behind it.
They know sometimes that now wicket has no meaning even then they enjoy it as like they have already won the match.
When they begin to play they have 100℅ hope for winning it and they keep it alive during entire match.
They all look cheerful even after losing important things. They enjoy every moment and keep hope for winning match even up to last moment.
If they lose, they accept it and try to improve mistakes.
They are different in every match, they have different strategies to solve or walk with some situation.
They try very hard and take very quick decision as well as apply it without waiting for next moment to come.
When they lose match, I feel very sad but immediately, it drops some questions in my brain, heart and soul.
I could not digest loss but...
Do I try at that level even for my own self?
Do I practice for my dream future?
Do I even hope for at least 1% to win when I start something new?
Do I enjoy every moment even after I fail?
Do I celebrate my every small victory or moment at the level they do?
Do I keep confidence that I will win?
Do I accept the situation that this is my game and here victory or loss will be of mine?
Do I give importance to myself that I am equally important as my efforts and hard works?
All above question lead to a single answer that no, I do not..
But why do not I?
And as I have no answer,
I have started respecting all sports person who fight for single ball, for single goal, for single point, in sort for single moment which they think, they can convert in to victory and even after losing they keep smile and shake their hands.
Hindi Translation
जब से मैंने भारत का मैच देखना शुरू किया है जिसे मैं अच्छी तरह जानता हूं कि वे हार जाएंगे।
यह मुझे बहुत सी चीजों का एहसास कराता है और मेरे दिमाग में बहुत सारे सवाल उठाता है।
इससे मुझे महसूस होता है कि, हालांकि यह आखिरी गेंद है और जीतने का कोई मौका नहीं है,
वे खेल के दौरान समान स्तर पर प्रयास करते हैं,
वे यह जानते हुए भी कि अब इस गेंद का कोई मतलब नहीं है, गेंद के पीछे भागते हैं ,
वे इसे छह या चार के लिए जाने दे सकते हैं लेकिन नहीं, वे इसके पीछे भागते हैं।
वे कभी-कभी जानते हैं कि अब विकेट का कोई मतलब नहीं है फिर भी वे इसका आनंद लेते हैं जैसे कि वे पहले ही मैच जीत चुके हैं।
जब वे खेलना शुरू करते हैं तो उनके पास इसे जीतने के लिए 100℅ की उम्मीद होती है और वे इसे पूरे मैच के दौरान जीवित रखते हैं।
वे सभी महत्वपूर्ण चीजों को खोने के बाद भी हंसमुख दिखते हैं।
वे हर पल का आनंद लेते हैं और अंतिम क्षण तक मैच जीतने की उम्मीद भी रखते हैं।
यदि वे हार जाते हैं, तो वे इसे स्वीकार करते हैं और गलतियों को सुधारने का प्रयास करते हैं।
वे हर मैच में अलग होते हैं, कुछ स्थिति को हल करने के लिए उनकी अलग रणनीति होती है।
वे बहुत कोशिश करते हैं और बहुत जल्दी निर्णय लेते हैं और साथ ही अगले पल आने का इंतजार किए बिना इसे लागू करते हैं।
जब वे मैच हारते हैं, तो मुझे बहुत दुख होता है, लेकिन तुरंत ही यह मेरे मस्तिष्क, हृदय और आत्मा में कुछ सवाल छोड़ देता है।
मैं नुकसान को पचा नहीं पाया लेकिन ...
क्या मैं अपने स्वयं के लिए भी उस स्तर पर प्रयास करता हूं?
क्या मैं अपने सपने के भविष्य के लिए अभ्यास करता हूं?
क्या मैं कुछ नया शुरू करने के लिए कम से कम 1% जीतने की उम्मीद करता हूं?
क्या मैं असफल होने के बाद भी हर पल का आनंद लेता हूं?
क्या मैं अपनी हर छोटी जीत या पल को उस स्तर पर मनाता हूं जो वे करते हैं?
क्या मुझे भरोसा है कि मैं जीत जाऊंगा?
क्या मैं इस स्थिति को स्वीकार करता हूं कि यह मेरा खेल है और यहां जीत या हार मेरी होगी?
क्या मैं अपने आप को महत्व देता हूं कि मैं अपने प्रयासों और कड़ी मेहनत के लिए उतना ही महत्वपूर्ण हूं?
उपरोक्त सभी प्रश्न एक ही उत्तर की ओर ले जाते हैं कि नहीं, मैं ऐसा नहीं करता हूं।
पर मैं क्यों नहीं करता?
और जैसा कि मेरे पास कोई जवाब नहीं है,
मैंने उन सभी स्पोर्ट्स पर्सन का सम्मान करना शुरू कर दिया है जो सिंगल बॉल के लिए, सिंगल गोल के लिए, सिंगल पॉइंट के लिए, सिंगल मोमेंट के लिए, जो वे सोचते हैं,
वे जीत में बदल सकते हैं और हारने के बाद भी मुस्कुराते रहते हैं और हाथ हिलाते हैं।
Gujarati Translation
જે સમયથી, મેં ભારતની મેચ જોવાની શરૂઆત કરી છે, કે જે મને ખૂબ સારી રીતે ખબર છે કે તેઓ હારી જશે ..
તે મને ઘણી વસ્તુઓની અનુભૂતિ કરાવે છે અને મારા મગજમાં ઘણા પ્રશ્નો ઉભા કરે છે.
તે મને ખ્યાલ આપે છે કે, ભલે તે છેલ્લો બોલ છે અને જીતવાની કોઈ શક્યતા ન હોય, તેઓ રમત દરમિયાન સમાન સ્તરે પ્રયાસ કરે છે, તેઓ તે જાણ્યા પછી પણ કે હવે આ બોલનો કોઈ અર્થ નથી, તે બોલની પાછળ દોડે છે.
તેઓ તેને 6 કે 4 માટે જવા દઈ શકે, પણ નહીં, તેઓ તેની પાછળ દોડે છે.
તેઓ જાણતા હોય છે કે હવે વિકેટનો કોઈ અર્થ નથી પછી પણ તેઓ તેનો આનંદ તે રીતે માણે છે જાણે કે તેઓ મેચ જીતી ચૂક્યા હોય.
જ્યારે તેઓ રમવાનું શરૂ કરે છે ત્યારે તેઓ જીતવાની 100℅ આશા રાખે છે અને તેઓ આખી મેચ દરમિયાન તેને જીવંત રાખે છે.
મહત્વપૂર્ણ વસ્તુઓ ગુમાવ્યા પછી પણ તે બધા ખુશખુશાલ લાગે છે.
તેઓ દરેક ક્ષણનો આનંદ માણે છે અને અંતિમ ક્ષણ સુધી મેચ જીતવાની આશા રાખે છે.
જો તેઓ હારે છે, તો તેઓ તેને સ્વીકારે છે અને ભૂલો સુધારવાનો પ્રયાસ કરે છે.
તેઓ દરેક મેચમાં જુદા જુદા હોય છે, કેટલીક પરિસ્થિતિને હલ કરવા માટે તેમની પાસે જુદી જુદી વ્યૂહરચના હોય છે.
તેઓ ખૂબ જ સખત પ્રયાસ કરે છે અને ખૂબ જ ઝડપી નિર્ણય લેવાની સાથે સાથે આગલી ક્ષણની રાહ જોયા વિના તેને લાગુ કરે છે.
જ્યારે તેઓ મેચ હારી જાય છે, ત્યારે હું ખૂબ જ ઉદાસી અનુભવું છું પરંતુ તરત જ તે મારા મગજ, હૃદય અને આત્મામાં કેટલાક પ્રશ્નો ઉતારે છે.
હું ખોટ પચાવી શક્યો નહીં પણ ...
શું હું મારા પોતાના માટે પણ તે સ્તર પર પ્રયત્ન કરું છું?
શું હું મારા ભવિષ્યના સ્વપ્ન માટે પ્રેક્ટિસ કરું છું?
જ્યારે હું કંઈક નવું શરૂ કરું છું ત્યારે શું હું ઓછામાં ઓછો 1% જીતવાની આશા રાખું છું?
નિષ્ફળ થયા પછી પણ શું હું દરેક પળની મજા માણું છું?
શું હું મારો દરેક નાનો વિજય અથવા ક્ષણ તેમના સ્તરે ઉજવુ છું?
શું હું વિશ્વાસ રાખું છું કે હું જીતીશ?
શું હું એવી પરિસ્થિતિને સ્વીકારું છું કે આ મારી રમત છે અને અહીં વિજય કે ખોટ મારી હશે?
શું હું મારી જાતને એટલું મહત્વ આપું છું કે મારા પ્રયત્નો અને પરિશ્રમ જેટલો જ હું મહત્વપૂર્ણ છું?
ઉપરોક્ત બધા જ પ્રશ્નો એક જ જવાબ તરફ દોરી જાય છે કે ના, હું નથી કરતો ..
પણ હું કેમ નથી કરતો?
અને મારી પાસે કોઈ જવાબ નથી,
મેં તે તમામ રમતગમત વ્યક્તિનું સન્માન કરવાનું શરૂ કર્યું છે જે એક એક બોલ માટે, એક એક લક્ષ્ય માટે, એક એક ક્ષણ માટે પ્રયાસ કરે છે કે જે તેઓને લાગે છે કે તેઓ વિજયમાં રૂપાંતરિત કરી શકશે અને હાર્યા પછી પણ તેઓ હસતાં રહે છે અને હાથ મિલાવે છે.
